- Din, emirleri, yasakları ve ritüelleriyle sınırları net çizilmiş işaretler ve mekanlar yaratır; bir olumsuzluk sistemidir. Özgürleşme, regülasyonlardan kurtuluş, sınırları aşma ve ritüellerden arınma, olumsuzluğu aşındırmıştır. Olumsuzluğun aşındırılması aşırı bir olumluluk, aşırı hareketlilik, aşırı görünürlük, aşırı üretim ve tüketim, aşırı iletişim ve haber yaratır. Belli bir noktadan sonra haber artık bilgilendirmez, iletişim artık iletişim sağlamaz.
- Kutsala, Erişilemez olanın olumsuzluğu hükmeder. Kutsal mekanlar, dışarıya kapanabilen, sınır koyan özel mekanlardır. Günümüz toplumsal söylemine egemen olan şeffaflık, bir paradigma değişimi yaratmıştır. Şeffaf toplum ise her eşiği aşındırır, her şeyi aynılıkta düzleştirir. Şeffaflık zorunluluğu insanı, sistemin işlevsel bir unsuru olmaya zorluyor. Bu, şeffaflığın şiddetidir. Oysa kişinin bütünlüğüne belli bir erişilmezlik de dahildir ve gereklidir. Kişinin baştan aşağı didiklenmesi şiddettir. “Ben, ötekilerin benim hakkında bilmediklerinden beslenerek yaşıyorum,” der Avusturyalı romancı ve oyun yazarı Peter Handke (1942-).
- Genel şeffaflık politikası, Ötekiliği, farklılığı ortadan kaldırmaya, bir aynılık diktatörlüğü kurmaya yöneliktir.
- Polonyalı sosyolog ve filozof Zygmunt Bauman’a (1925-2017) göre cemaat, şiddetli yağmurda altına sığındığımız bir saçağa, dondurucu soğukta içinden çıkmak istemediğimiz şömineli bir odaya benzer. Dışarıda olduğumuzda hemen ona sığınmak ister, sığınınca tüm sorunlarımızın çözüleceğini düşünürüz. Ama sığındıktan sonra, bu sığınmanın bir bedeli olduğunu görürüz. Özgürlüğümüzü yitirir, içeridekilerle aynılaşır, dışarıdakilerle kavgaya tutuşuruz.
- İftira atmak, itibarsızlaştırmak, aşağılamak, incitmek, şeyleştirmek üzerine kurulu dilsel şiddet, bir olumsuzluk şiddetidir.
- İstilacı açısından, fethedilen halkın dilini öğrenmek bir becerikliliktir; yenilmiş olan için ise fatihin dilini öğrenmek bir uzlaşma, hatta ihanettir.
- 17. yüzyılda Almanca tüm Latince kelimelerden arındırılmıştır.
- “Aşırı abartılı bir dil, aşırı riyakar bir toplumun yansımasıdır, dildeki şiddet sosyal zulmün öncüsüdür”, diye yazar Mo Yan, Yaşam ve Ölüm Yorgunu adlı eserinde.
- Yahudi felsefesi, Varoluşçuluk, etik ve ontoloji ile ilgili çalışmalarıyla tanınan Litvanya kökenli Fransız filozof Emmanuel Levinas’a (1906-1995) göre, “Benim konuşmam bile şiddettir”. Ben lafı aldığımda, başkalarından lafı almış, onları susturmuş olurum. Buna göre Ben başlı başına şiddettir. Levinas’ın etiği bir şiddet etiğidir.
- Önemli ödüller kazanan Güney Koreli yazar Han Kang da Levinas’ı hatırlatan “İnsanın yaşıyorum demesi aslında, yaşayan bir şeylere zarar veriyorum anlamına gelir, diyor.
- Aydınlatmayan, keşfetmeyen iletişim, özel bir şiddet, olumluluk şiddeti yaymaktadır. İletisiz iletişim yığını, dikkati dağıtmakta, algıyı sakatlamaktadır.
2015 ArtInternational, ArtInternational, aşağılamak, aşırı görünürlük, aşırı hareketlilik, aşırı iletişim, aşırı tüketim, aşırı üretim, aynılık diktatörlüğü, dilsel şiddet, din, emir, Emmanuel Levinas, Fabrizio Corneli, haber, Han Kang, hata, İftira atmak, incitmek, itibarsızlaştırmak, Mo Yan, neden şiddey uygularız, Olumluluk şiddeti, olumsuzluk şiddeti, paradigma, Peter Handke, Picasso Portresi, regülasyon, ritüel, Salvador Dali, şeffaflığın şiddeti, şeffaflık, şiddet, şiddet nedir, şiddetin çeşitleri, yasak, Yaşam ve Ölüm Yorgunu, Zygmunt Bauman
Leave A Reply